Aşağıda Akechi Denki (明智 伝 鬼 / 11 Ekim 1940 – 17 Temmuz 2005) ile yapılan bir röportaj yer almaktadır. Osada Steve tarafından Temmuz 2005’te, büyük ustanın ölümünden iki hafta önce yapıldı. Röportaj, SM Sniper dergisinde (artık yayına devam etmiyor), Fetish Japan dergisinde (Osada Steve’in kendi yayını) ve bir dizi yabancı medyada yayınlandı.
Bugünün repostu üç açıdan öneme sahip. Birincisi, Akechi Denki sensei’nin ölümünün sekizinci yıldönümü. İkincisi, bu röportaj ile, büyük ustanın fikirleri son kez kayda alınmıştır. Üçüncüsü, sensei’nin son sözleri shibari / kinbaku’nun muga (無 我) yönlerine değiniyor (röportajın italik olarak vurgulanan son paragrafına bakınız) ve bu daha güzel bir şekilde ifade edilemezdi.
Osada Steve: Japon ip esareti Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupa’da çok popüler hale geliyor ve insanlar bunun hakkında daha fazla bilgi edinmek istiyor. Batı’da benim “yatak odası esareti” diye isimlendirdiğim bir şey var – bilekler ve ayak bilekleri çok basit bağlarla bağlanıyor ve partnerinizin hareketini bu şekilde kısıtladıktan sonra seks veya SM pratiklerin başlıyorsunuz. Ancak bu Japon ip esaretinden farklıdır. Siz Shibari’yi (縛 り) nasıl tanımlarsınız? Sizin için shibari nedir?
Akechi Denki: SM’de shibari, ip aracını kullanan iki kişi arasındaki iletişimdir. İki kişinin kalbi arasında iple yapılan bir bağlantı vardır. Öyleyse ip, çocuğunu kucaklayan bir annenin kolları gibi sevgiyle sarılmalıdır. İtaatkar tam anlamıyla onu bağlayan kişiye güvenir.
En önemli şey, partnerinize fiziksel zarar vermemektir. Vücutta hassas tendonlar ve sinirler vardır ve bunlara zarar vermemeye çok dikkat etmelisiniz. Birini çok sıkı bağlarsanız sinirlere zarar verebilirsiniz. Ve bağlarınızı yeterince sıkı yapmazsanız, ip kayarak partnerinizin omzuna veya boynuna takılabilir. Tek bir ip parçasının kalıcı hasara neden olabileceğine inanmak zor olabilir ama bu türde birçok kaza oldu. Partnerinizi sürekli kontrol etmeniz ve iyi olduğundan emin olmanız gerekir ve bunu sadece kelimelerle değil, yüz ifadesini de kontrol ederek yapmalısınız
Yine de neredeyse tüm nawashiler (縄 師), özellikle şov yaparken güneş gözlüğü takıyor. Modeliniz gözlerinizi göremiyorsa, sizinle gerçekten iletişim kurduğunu söyleyebilir miyiz?
İletişim, sadece göz temasından ibaret değildir. Nasıl hissettiğini anlamak için kollarınızı ona dolarsınız ya da aniden bir şey yaparsınız ve tepkisini ölçersiniz. Bu tür bir iletişim vücudun tamamıyla yapılır. Bağlanmak, özgürlüğünü kaybetmek çok korkutucu olabilir. Bağladığınız kişinin kendini güvende hissetmesi için iyi iletişim kurmanız gerekir. Onun iyi hissetmesini istersiniz.
Peki ya nawashi kelimesi? Bence Batı’daki insanlar yanlışlıkla nawashi olmadan önce bir tür yeterlilik süreci olduğunu sanıyorlar. Bu terim ne zaman kullanılmaya başlanıldı?
Aşağı yukarı 30 sene önce. Bundan önce kimse nawashi terimini kullanmazdı. SM şovları yapmaya başladığımda herkes sado (baskın olan kişiyi belirtmek için “sadist” kelimesinden türetilmiş) ve mazo (itaatkarı belirtmek için “mazoşist” kelimesinden türetilmiş) derdi. O günlerde SM dünyası çok daha küçüktü ve bu topluluktaki insanlar ilişkilerini çok ciddiye alıyordu. Sado sahipti; mazo onun istekli bir kölesiydi. Onu çağırabilir ve sigarasını avucunun üzerinde söndürebilirdi ve bu onların derin ilişkileri bağlamında kabul gören bir şeydi. Sahibin, kölesine zarar verebileceği kabul edilirdi; kölenin hayatını bile vermeye istekli olduğu da kabul edilirdi. İnsanların İnsanlar bu dönemden sonra nawashi kelimesini kullanmaya başladılar.
Öyleyse biri nasıl nawashi olur? Siz nasıl nawashi oldunuz?
Benim gibi eski nesil insanların bunu gençken yapmaya başladığımızı anlamalısınız. Kitan Club (artık yayınlanmıyor) gibi SM dergileri elimize geçerdi ve dergide gördüklerimizi taklit etmeye çalışırdık, tabii bugün gördüklerimizden çok daha basit ip çalışmaları olurdu. Ve çok pratik yaptık. Sadece ip değil, SM şovlarında kullandığımız her şey ile çok pratik yaptık. Amerika’dan aldığım beş ya da altı metrelik bir kırbacım vardı – gerçek bir kovboy kırbacı. Saatlerce pratik yapardım, kapalı bir alanda nasıl kırbacı nasıl kullanacağımı ve isabetli bir şekilde nasıl vuracağımı öğrenene kadar pratik yaptım. Sürekli tekrar ederek tecrübe kazandık.
Ancak en önemli şey, derin ve güvene dayalı bir ilişki paylaştığınız bir partnerinizin olmasıdır. Partner bulmak benim için en zor kısımdı. Kırk yıl önce, öylece çıkıp SM ile ilgilendiğinizi söyleyemezdiniz. Bağlanmak isteyen bir kadını bulabileceğiniz SM kulübü yoktu. Bu yüzden sıradan bir kızla tanışır ve düzenli bir kur yapmaya başlardım, onu altı ay hatta bir yıl boyunca kahvehanelere ve sinemaya götürürdüm, daha esaret konusunu gündeme getirmeye bile cesaret edemeden çok derin bir ilişki kurardım. Ve öyle olsa bile, bir ip çıkardığımda çoğu kız şok olur ve dehşete kapılırdı. Beni hemen terk edenler oldu. Sonunda biri “Tamam ama birazcık” dedi. O kadar minnettarım ki onu bağlamaya başladığımda ağlıyordum. Onun için her şeyi yapardım. Kıymetli bir mücevher bulmak gibiydi.
O zamanlar kaç yaşındaydınız?
On altı ya da 17’ydim. Çok iyi hatırlıyorum çünkü o günlerde 18 yaşına kadar kissaten (küçük cafe) girmenize izin verilmiyordu. O kız bir kissaten’de garson olarak çalışıyordu. Ve ilk seferinde yurt gibi bir yere gittik. Zayıf bir sindirim sistemim vardı, bu yüzden her zaman bir sarashi takardım ve onu bağladığım şey buydu. (Sarashi, göbeğe sarılan uzun, ince, pamuklu bir bezdir, çünkü Doğu tıbbında iç organları sıcak tutmak çok önemlidir.) Her zaman bir sarashi giydiğim için, esaret için bir fırsatım olursa her zaman hazırlıklıydım.
Çok pratikmiş!
Evet ve sadece esaret için değil. Karnına bir sarashinin sarılı olması, bıçaklı bir kavgada bıçağı saptırarak veya durdurarak sizi koruyabilir. Yine de bıçaklansan bile, kumaş kan akışını durdurmaya yardım eder. O günlerde oldukça zor yerler olan şantiyelerde çalışırdım. Yaklaşık 100 kişiden sorumluydum ama iyi bir dövüşçü olmadığımı biliyordum, bu yüzden çevremde sadık insanlar barındırdım ve sarashi giydim.
Tamamen kendi kendinize mi öğrendiniz? Birisi size ip ile bağlamayı öğretti mi?
Bana kimse öğretmedi. Ama o günlerde çalışmaları Kitan Club’da çıkan Tsujimura Takashi ve arkadaşı Yamamoto Issho ile arkadaş oldum. Kansai’de (Osaka) yaşıyorlardı, ama birlikte pratik yapabildiğimiz zaman buluşurduk ve partner değişirdik.
Peki ünlü sanatçı Ito Seiyu’nın (1882-1961) esaret altındaki kadın fotoğrafları ve resimleri sizi etkiledi mi?
Pek sayılmaz. Sanat kitaplarını topladım ama o, geleneksel hayaletler gibi shibari dışında birçok konuyla ilgilendi. Çalışmalarını kendi çalışmalarıma ilham olmaktan çok sanat olarak takdir ediyorum.
İp kullanılan eski bir dövüş sanatı biçimi olan hojojutsu hakkında çok araştırma yaptığınızı biliyorum.
Evet. Shibari ile çok ilgilendiğim için ipin silah olarak kullanımı hakkında bilgi almak için çeşitli kütüphane ve müzelere gittim. Dövüş sanatları üzerine çok özel bir kitapta – adını unuttum – üç örnek diyagram buldum ve bunları dikkatlice inceledim. Bu şekilde bazı iyi teknikler öğrendim ama kendi işimde kullandığım zaman onları yeniden düzenledim. Kalan hojojutsu okulları eski teknikleri yakından koruyordu ve tekniklerinin SM dergilerinde görünmesine müsamaha göstereceklerini düşünmemiştim.
Sengoku döneminde (yaklaşık 1478-1605), savaşçılar ipi silah olarak taşıdılar. Kılıcınızı kaybettiyseniz, ipinizi düşmanınızın kılıcını saptırmak için kullanabilirsiniz. Düşmanın kılıcını yakalamak için ipinizi bir kement gibi fırlatabilir veya bir ipin her iki ucuna ağırlık koyabilir ve onu hareketsiz hale getirmek için düşmanın vücuduna sarılacak şekilde fırlatabilirsiniz. Ya da onu boğmak için boynuna bağlayabilirsiniz. Ne yazık ki bu bilgilerin çoğu artık yeni nesillere aktarılmıyor.
Ancak bazı modern polis ve askeri kuvvetler benzer teknikler kullanır. İtalyan ve ABD özel kuvvetleri, tutukluları sabitlemek için, beline bağlayarak ve ardından her iki baş parmağını da sabitleyerek ipi kullanıyor. Basit ama çok etkili ve kelepçelerden de daha ucuz. Bu tekniği geleneksel Japon dövüş sanatlarından öğrendiklerini ve kullandıkları ipin çok iyi olduğunu duydum.
Edo dönemindeki polis güçlerinin kullandığı tekniklerini de araştırdım. Polis memurlarının, tuttukları kişinin statüsüne ve nasıl nakledileceğine göre farklı bağlama yöntemleri kullanırlardı. Örneğin, mahkumlar ceza adalarına tekneyle gönderiliyorsa, mahkumların denizde midesinin bulanması halinde teknenin yan tarafına geçebilmeleri için bacaklarını serbest kalacak şekilde bağlarlardı.
Gerçekten takdir ettiğim bir şey var ki, her zaman çok destekleyici ve olumlusunuz . Size belli bağları öğrenmeye gelmiştim ve yaptıklarımın sonucunda kötü bir şey ortaya çıksa da beni övdünüz. Herkese karşı böylesiniz. Asla “O adam hiç bağlamayı beceremez” demezsiniz. Belli ki ipi çok seviyorsunuz ve insanların shibari yaptığını görmeyi seviyorsunuz. Bence bu yüzden SM dünyasında bu kadar seviliyor ve saygı duyuluyorsunuz.
Yeni başladığım zamanları hatırlıyorum.
Son bir soru: çok az profesyonel nawashi var ve her birinin kendine özgü bir tarzı var. Sizin tarzınız ise oldukça karmaşık ve çok güzel. Bu nasıl gelişti?
Benim için en önemli şey ip çalışmasının güzel görünmesi. Stilim, henüz videoların olmadığı bir zamanda sahne şovları sırasında gelişti. Müşterilere benzersiz, daha önce görmedikleri bir şey göstermek benim için çok önemliydi. Bu yüzden kendi tarzımı geliştirmem gerekiyordu; fikirler içimden gelmeliydi. Amacım ve prensibim, asla aynı bağı iki kez yapmamak. Elbette bazen kendimi tekrarlamış oluyorum ama aklımda her zaman tamamen yeni bir şeyler yapmaya çalışıyorum. Yani şimdi bile tarzım değişiyor ve gelişiyor.
Bir gösterinin başında sahneye çıktığımda, ne yapacağım hakkında hiçbir fikrim olmaz. Aklımı boşaltırım. Sonra fikirler bana gelmeye başlar, hem kendi içimden hem de birlikte çalıştığım partnerimden. Bazen ipler kendi kendine hareket eder ve ellerim onu takip eder ve bu her zaman harika bir deneyimdir. Ben sadece yok olurum. İşte bu olduğu zaman shibari daima güzeldir.
Çeviren: Talos Nawa
