Ito Seiu

Ito Seiyu (1882-1961), Japon esaret (shibari) ve SM tarihinin tartışmasız en önemli figürüdür. Meiji döneminin son günlerinde doğan Ito, ressam, ahşap blok baskı ustası, fotoğrafçı ve yazar, antik ve modernin Japonya’nın sadomazoşist uygulamalarla etkileşimi arasındaki bağlantıyı sağlar. Bir sanatçı olarak sıra dışıydı. Japonya’nın en büyük shibari ustalarının nesillerine ilham kaynağı olarak eşsizdi. “(Kaynak alıntı: www.kikkou.com)

Semenawa’ya olan düşkünlüğü, hamile karısını bağlayıp askıya alarak (suspension) fotoğraflaması gibi anekdotlarla aktarılır.

Yaşamı

1882’de doğan Ito, erken yaşlardan itibaren öykülerdeki ve tiyatro oyunlarındaki işkence sahnelerine güçlü bir ilgi duydu ve genellikle karısını veya metresini model olarak kullanarak, işkence ve kinbaku sahnelerini betimleyen çok sayıda resim, çizim ve fotoğraf üretti.

1910’larda, Ito bir gazete illüstratörü ve sonrasında da bir tiyatro eleştirmeniydi. Daha sonra Sahne Sanatları bölümünün başkanı ve Yomiuri News’in ana illüstratörü oldu. Taisho döneminin (1912-1926) başında, sonunda onun modeli olacak iki kadın olan Kaneyo Sasaki (Oyou) ve Kise Sahara ile tanıştı. İşkence sanatı ve fotoğraf çalışmalarını derinleştirdi ve Taisho’nun son yıllarında eroguro akımının dalgasını sürdü ve bir “sapkın ressamı” olarak dikkat çekti. 1928’de, kinbaku ile ilgili ilk kitabını (Seme no Kenkyu – İşkence Araştırması) yayınladı ve kısa süre sonra yetkililer tarafından yasaklandı.

Taisho döneminde, oyunları işkence sahnelerine odaklanan tiyatro grupları kurdu. Dünya Savaşı’ndan önce, editör Suikodo Shoten aracılığıyla çok sayıda grafik eser koleksiyonu yayınladı. Ito kariyerinin zirvesindeydi, ancak bu savaş çalışmalarını kesintiye uğrattı. Savaştan sonra Ningen Tankyu, Kitan Club ve Fuzoku Soushi gibi dergilerde yazar olarak çalıştı. Ayrıca sık sık fotoğraf seansları düzenledi ve ortaya çıkan fotoğraflar Fuzoku Soushi, Fuzoku Kitan ve Uramado gibi dergilerde yayımlandı. 1953’te Tokyo’daki Ichikawa Suzumoto tiyatrosunda ve diğerlerinde sahne alan Seme no Gekidan’ı (İşkence Tiyatro Grubu) başlattı.

Aynı zamanda bir tarihçiydi ve hayatı boyunca sürdürdüğü araştırmaları, eski Tokyo’nun aletlerini ve el sanatlarını detaylandıran Iroha Biki – Edo to Tokyo Fuzoku Yashi kitabında doruğa ulaştı.

Ito’nun hayatı, yönetmen Noboru Tanaka’nın 1977 tarihli Beauty’s Exotic Dance: Torture!’un konusu oldu ve beyaz berdeye aktarıldı.

Sanatı

Ito’nun tekniği, modellerini çeşitli şekillerde bağladıktan sonra fotoğraflamak ve ardından fotoğrafları resimlerine ilham kaynağı olarak kullanmaktı. Ito’nun sanatı için gerçek işkencelere yaklaşmada genellikle ne kadar ileri gittiğini bilmenin hiçbir yolu yoktur. Yazılarından, resmetmek istediği dramatik semâ sahnelerine yaklaşmak için daha güvenli teknikler yaratarak modellerini incitmemeye özen gösterdiği açıkça görülüyor. Bu bariz ve akıllı yaklaşım, gelecek yıllarda benzer materyalleri deneyen sanatçılar üzerinde büyük bir etki yarattı.

Biyografi

1882: 3 Mart’ta Tokyo, Asakusa semtinde, metal oymacısı Kintaro Ito’nun en büyük oğlu olarak doğdu.

1890: Edo merkezli Korin çizim okulunun bir üyesi olan Teiu Nozawa tarafından çırak olarak kabul edildi; yaklaşık dokuz yaşında, tiyatro oyunlarındaki ceza sahnelerinin yanı sıra kadın saçlarına ve parfümüne olan saplantısını keşfeder.

1891: Chujou Hime’nin (Prenses Chujou) hikayesinin esinlenerek kardaki işkence sahnesini tasvir eder.

1892: Ailesiyle birlikte Honjo Kotobukiza tiyatrosuna gider ve Otono Yoshida’nın Maneku Furisode (Davet Eden Kimono Kol) oyununu izler; işkence sahnesi onda derin bir iz bırakır.

1894: Tokyo’nun Honjo Aioi-cho semtinde fildişi oymacısı Seisyu Naito’nun çırağı olur.

1895: İşkenceyle ilgili resimler toplamaya başlar.

1896: Tiyatro oyunları için reklamlar çizmeye başlar.

1896: Haziran’da Ito, Soushi Shibai’de (Kaçak Tiyatrosu) bir oyun olan Nisshin Senso Youchi no Ada Tan’ı (Nishin Savaşı Sırasında Gece Baskını) izlemek için Tokyo’nun Hongo bölgesindeki Haruki Tiyatrosu’na gider. Hemşirenin işkence gördüğü sahne onda derin bir izlenim bırakır.

1898: Hala fildişi oymacısı çırağıyken, boş zamanlarını Tokyo Asahi gazetesinde yayınlanan kadın illüstrasyonlarından esinlenerek kendi çizimini geliştirmeye çalışır.

1899: Asakusa’daki Tokiwa Tiyatrosu’nda Yoshimi Mizuno’nun Akumabarai (Şeytanları Süpürme) oyunundaki işkence odasından çok etkilenir.

1905: Ressam olma niyetiyle fildişi oymacılığındaki çıraklığını bitirir ve Kyoto’ya yerleşir; art arda farklı meslekler dener ama başarılı olamayınca sonunda Tokyo’ya döner.

1907: Tokyo’nun Nihonbashi semtinde yayınlanan Mai-Chou Shinbun’a sanatçı/gazeteci olarak katılır. Yazar Syuhei Arigawa tarafından Yomashima’yı (Hayalet Ada) resmetmekle görevlendirilir.

1909: Maiseki Shinbun’da tiyatro eleştirmeni olarak devam ederken, Tokyo, Kyobashi’de bulunan Yamato Shinbun Sha’ya illüstrasyonlardan sorumlu olarak çalışmaya başlar; daha sonra baş illüstratörlüğe terfi ettiği Yomiuri Shinbun’da bu kariyerine devam eder.

1909: Düzenlenmiş bir girişle, Shinpa (yeni okul) hareketinin bir sahne ressamı olan Terunobu Tamaki’nin (1879-1953) karısının küçük kız kardeşi Takeo ile evlenir. O sıralarda, sabit bir gelir elde eden ve illüstrasyonlar için çok sayıda komisyon alan Ito, parasının çoğu eğlenceye harcamaktadır.

1916: Modeli; Kaneyo Sasaki (Oyou) ile ilişkisi başlar ve ilk işkence resimlerini çizmeye başlar.

1918: Kaneyo Sasaki, ressam ve şair Yumeji Takehisa (1884-1934) ile yaşamaya başlar.

1919: Rokko Hirayama (1881-1953), Kogen Miyake (1886-1951), (Kyoka Izumi (1873-1939) ve Mantaro Kubota ile birlikte Tokyo, Mukojima’daki Hyakkaen parkında Kaidan Kai’yi (Hayalet Hikayeleri Derneği) kurar.

1919: Takeo’dan boşanır ve Kise Sahara ile evlenir.

1919: Kise Sahara ile bahçesinde “Kar İşkencesi”nin fotoğraflarını çeker.

1920: Eşi Kise Sahara ile birlikte ilk suspension çalışmalarına başlar. Eşinin küçük kızını da atölyesinde askıya alıp fotoğraflarını çeker.

1921: Kise Sahara hamileliğinin son dönemindeyken, Rinketsu Bijin Sakasa Tsuri no Shashin’i çeker (Gebeliğinin Son Ayında Güzel Bir Kadının Ters Süspansiyonunda Fotoğraf).

1921: Bir tiyatro yazarı olan Senzaburo Suzuki (1893-1924), Seiu Ito’dan modellenen bir oyun olan Hi Aburi’yi (Canlı Yakmak) yayınlar.

1923: Büyük Kanto Depremi meydana gelir. Ito’nun konutu kurtulur. Bu sırada arkadaşı Tomitsuka Kenzo’ya Rinketsu Bijin Sakasa Tsuri no Shashin’i ödünç vermişti ve bu kitap, sonunda Hentai Shiryou’nun Aralık 1936 sayısında yayınlanır. Aynı yıl Iroha Hiki – Edo to Tokyo Fuzoku Noshi’yi (Edo ve Tokyo Gümrüklerinin Alfabetikleştirilmiş Resmi Olmayan Tarihi) yayımlar.

1924: Pazar Mainichi’de Kise Sahara’nın işkence fotoğraflarını yayınlanır ve sapkınlığıyla ün kazanır.

1925: İşkence sahnelerine odaklanan bir tiyatro grubu kurar.

1926: Hentai Shiriou (Pervert Documents) dergisinin Aralık sayısı, izni olmadan Rinketsu Bijin Sakasa Tsuri no Shashin’i yayınlar.

1927: Yayıncı Hirobunkan tarafından Edo ve Tokyo Gümrüklerinin Aphabetized Gayrıresmi Tarihi’nin ilk cildinin yayımlanlar.

1928: Yetkililer tarafından hızla yasaklanan İnkençe Araştırması’nı yayınlar.

1930: Kodanzasshi için editör olarak çalışır.

1931: Üçüncü karısının akıl hastalığı sebebiyle yüklü bir borca girer.

1932: “Güzel Kadınların Kendinden Geçiren Dansı”nı yayınlar.

1932: An Aphabetized Unofficial History of the Customs of Edo and Tokyo’nun altıncı cildini yayımlar.

1933: İkinci tiyatro grubunu kurar.

1945: Büyük Tokyo Hava Baskını sırasında evi yıkılır ve tüm çalışmalarını kaybeder.

1947: Rioki dergisinin dördüncü sayısında, “Ezilmek İsteyen Japon Kadını”nı yayınlar.

1951: Ningen Tankyuu dergisinde bir dizi makale yayınlar.

1951: Amatoria dergisinin çıkışını kutlamak için, Izu’daki Rendaiji Onsen tatil beldesine bir grup seyahatine (80 kişi) katılır. Katılımcılar arasında şunlar vardı: Kara film editörü Nakada Masahisa (1922-); Japon siyaseti uzmanı Miyake Ichirou; Kawakami Santaro (1891-1968), çizgi roman yazarı; Okada Hiroshi; Japonya’da popüler kültürün ilk uzmanlarından biri olan Ikeda Bunchian (1902-1972); Hayashiya Shouraku VI (1896-1966), rakugoka; Kitasato Toshio (1913-1980); Nanbu Kyoichiro (1904-1975), film eleştirmeni; Takeno Tosuke (1889-1966), yazar; Ono Joutoku.

1951: Seiu Ito tarafından düzenlenen ve Amatoria’da yayınlanması amaçlanan Mezoku Uramono Jo (Kadın Hapishanesindeki Gizli Şeyler Kitabı), bir sorun haline gelir ve dergiden ayrılır.

1953: Yomikiri Romance dergisinin Ocak sayısına Etsugyaku Koukotsu To (Zevk ve Acıda Ecstasy’nin Grafik Tasviri) başlıklı, çoğunlukla kinbaku fotoğraflarından oluşan bir fotoğraf ekini düzenler; derginin bu türden ikinci eki olur. ilki Ağustos 1952’de yayınlanan Nudo Fuzoku Arubamu (Çeşitli Çıplak Albüm) başlıklı ve genellikle Ito’dan güçlü bir şekilde etkilendiği düşünülen Ueda Seijiro tarafından düzenlenmiştir. Bu iki ek, İkinci Dünya Savaşı’nı izleyen dönemde tamamıyla kinbaku’ya ayrılmış ilk iki yayını temsil etmektedir. Nudo Fuzoku Arubamu’da yer alan fotoğraflar, Kitan Club’da yayınlanan ilk SM eserlerinin öncesi olarak görülür.

1953: Kitan Club’ın Ocak sayısında Reiko Kita hakkındaki düşüncelerini anlatan kısa bir yazı yayınlar.

1953: Nakamura-Za Tiyatrosu çevresinde faaliyet gösteren dördüncü Seme No Gekidan’ı (İşkence Tiyatro Grubu) başlatır.

1953: 4 Haziran’da grup, Ishikawa Suzumoto tiyatrosunda ilk gösterisini yapar.

1953: Temmuz’da Nakamura-Za tiyatrosunda ikinci grup temsiller başlar.

1954: Toshiyuki Suma ile ilk kez yüz yüze tanışır.

1954: 29 Ocak’ta NHK birinci kanal, Torment Research hakkında bir radyo röportajı yayınlar.

1955: Fotoğrafçı Hiroshi Kawaguchi, arkadaşlıklarını başlatan ziyaretini gerçekleştirir.

1956: Takashi Tsujimura ile arkadaşlık kurar.

1960: Güzel Sanatlar Yayıncıları Federasyonu’ndan ödül alır.

1961: Seiu Ito vefat hayatını kaybeder. Cenazeye Tetsuo Takahashi, Toshiyuki Suma, Ueda Seijiro ve Masahisa Tanaka gibi isimlerde katılır.

1966: Oniroku Dan’in romanı Ryoki no Hate (At the Extreme of Hunting for the Bizarre) Seiu Ito’ya dayanmaktadır.

1968: Kitan Club’ın Aralık sayısında Oniroku Dan, Shihon Itou Seiu Monogatri’yi (Seiu Ito’nun Hikayesi Üzerine Kişisel Yazım) yayınlar.

1969: Oniroku Dan’in Toei film şirketi ile Seiu Ito’nun hayatı üzerine bir film yapmak için bazı görüşmeler yapar; bir anlaşmaya varılamaz.

1977: Nikkatsu film şirketi, Hakkinhon Bijinranpu Yori Semeru (Yasak Kitaptan — Güzel Kadınların Kendinden Geçiren Dansı — İşkence!) filmini çeker.

1978: Jiyu Gekijo’da (Serbest Tiyatro), Keiyu Tamai, Kiden Itou Seiu (Seiu Ito’nun Tuhaf Hikayeleri) oyununu sahneye koyar.

1996: Oniroku Dan, Seiu Ito’nun bir tarihçesini yayınlar.

2002: Gedou no Mure, Oyou adıyla bir filme çekilir.

Back to Glossary Index Page